OFW at AKO...

Hindi ako OFW, pero isa rin akong mangagawang pinoy na kahit nasa pinas, ay malayo naman sa pamilya,mga kaibigang kasabayang lumaki at sa mga kamag anak na nagbigay inspirasyon upang humakbang pa at makamit ang mga pangarap, kayat kung tutuusin halos parehas lang ang aming nararamdamang pangungulila at pananabik na muling makauwi sa bayang sinilangan at muling madama ang kanilang yakap at pagmamahal.

Hindi ako OFW, subalit iisa lang ang aming mithiin ang mabigyan nang mas maginhawang pamumuhay ang aming mga mahal sa buhay. Ang mapagtapos ang aming mga kapatid o anak sa kanilang pagaaral upang magkaroon sila nang lakas, tibay at talino sa kanilang mga kahaharaping pagsubok sa buhay, Kayat kung tutuusin halos parehas lang kami nang adhikain ang lumayo sa lupang sinilangan at maghanap nang trabahong may mas malaking kita upang matustusan ang mga pang araw araw na pangangailangan.

Hindi ako OFW, pero pareho kaming mangagawa na walang ninanais kundi pagbutihin ang trabaho upang umunlad at magkaroon nang mas magandang buhay, at kasabay nito ang pagasang sana ang aming mga karapatan bilang mangagawa ay igalang at mabigyang pansin at hindi ituring na mga alipin nang mga namumuno sa organisasyong aming pinaglilingkuran, kundi kapareha para sa ikakaunlad nito.

Hindi ako OFW, subalit pareho kaming umaasa na ang pamahalaan ay pansinin ang aming mga karapatan, at tulungan kaming lumaban kung kami ay naaapi at bigyan pa kami nang mas malawak na seguridad, hindi lamang sa mga papel na naipapasa at napipirmahan sa senado kundi sa gawa at tunay na pagtulong nang mga naglilingkod sa gobyerno.

Hindi ko man maramdaman ang tunay na saloobin nang isang OFW, at hindi ko man maipaliwanag nang mas malalim ang kanilang damdamin, alam ko na ang kanilang pagnanais na mapaunlad ang ating bansa upang hindi na muling lumayo upang kumita ay kasing sidhi rin nang aking nararamdaman.

hindi ko man alam ang tunay na pinagdadaanan nang isang OFW sa kanilang mga employer, subalit alam kong ang kanilang pagnanais na sana ay magising ang puso nang mga namumuno sa ating pamahalaan upang pagibayuhin pa ang kanilang pagtulong at paglilingkod upang maproteksiyonan ang mga mangagawang pinoy ay kasing sidhi rin nang aking nararamdaman.

hinihiling ko na lamang sa panginoon na sana ang mga iniwang mahal sa buhay na dahilan upang magsakripisyo ay maintindihan ang mga sakripisyong ito at suklian ang mga pasakit nang magagandang grado nang mga pinagaaral, at sa mga ibang kamag anak na nanghingi nang tulong na sana ang mga pinaghirapang perang ipinadala ay sa kapakipakinabang na adhikain napunta at hindi sa kung ano anong pampayabang lamang.


sana....

ako ay nakikiisa dito

1948 Pinoy Classic movie...

nakakatuwang panoorin ang pagliligawan noong mga panahon nila, malayong malayo sa mga ligawan ngayon.

wala kasi akong magawa, wala rin akong maisip na magandang isulat kaya sinubukan kong maghagilap nang mapapanood sa you tube, ayun oldies ang napag tripan, sana lang masakyan niyo ang trip kong ito.

hehehe... gudlak...

Manila: Queen of the Pacific 1938

I stumbled on this and i thought it would be great to share it with you...

mahabang pahinga...

wow... pagkatapos nang halos ilang buwan nang pagmumukmok, at pagkalugmok sa kung ano anong bagay, nakaka smile pa rin, kaya lang wala pa ring oras para makapagsulat,...

Kaibigan

Friends sometimes come and go, but they sure leave a mark in your life or in your heart, some memories could be something worth remembering and some could just be plain memories that vanishes as time passes by!

Its not always the length of friendship but on how the friendship was and will be, there is no exact definition of it because its meaning differs in every aspect of life but every person has a friend or someone he can call a FRIEND in any part of his existence!

Beauty

Beauty... have you ever wondered its real meaning? most of us judge and sometimes we are judge by it, but have you discovered the real meaning and essence of the word?

... some believe that beauty is defined with the curves of the body, the shape of ones face, and other things that are pleasing to the eyes, qualities that often go away as age conquer us, qualities that we thought our own but unfortunately , they leave us...

... it is very unfortunate to think that all of us are deceived by these qualities, qualities that sometimes camouflage the real us, the real beast within..

... how often do we stare and despise those we believe are not at our level, how often do we laugh and glare those that we believe are ugly?..

hmmmmmm..... should we pity them? or should we pity ourselves?..

.. a question i don't know how to answer... and pity me for so long i have searched but the answer is beyond my grasp...

... I may not have the answers today, but eventually i know the answers will pour in my palm, but would those answers be too late for me?

... do you have the same dilemma?..

... do you have the same questions?..

... do we have the same thing in mind?..

... when will we find the answers?..

... i do not know, but for sure you and i will be in a quest to know the real meaning and essence of the word...

... help me... let us join hands and travel the world in search for the answers of these questions...

... will you?

luha...

bakit kaya no? kung masaya ka, tumutulo luha mo, minsan may kasama pang sipon, kung nalulungkot ka at nagagalit, ganun din! tulo din luha mo, uhog at may kasama pang sipon.

Nakakatawang nakakalungkot isipin kung minsan no? Ganon na ba tayo kaiyakin at parang sa lahat nang pagkakataon ay umiiyak at napapaluha tayo.

Yung iba, pilit na itinatago ang mga luha nila, lalo na kapag mga lalaki, kasi nga sa Pinas kapag lalaki ka dapat matatag ka, at di ka naaapektuhan nang mga kadramahan at baka isipin nang iba na bading ka.

Kadalasan luha lang ang mga nakikita mo sa mga lalake, at kung may nakatingin ay agad na magpupunas, isa o dalawang patak lang okey na yun, tama na at magtatago na para makaiyak, pero kadalasan kinikimkim lang, kadalasan nga kapag may mga lalaking umiiyak nasasabihang parang di lalake.

Yung iba naman ay parang mga baka lang kung umatungal sa lakas nang pagpapahayag nang kanilang mga damdamin, at kadalasang nakikita mo to sa mga babae at kadalasan may kasama pang sigaw, kumpas nang kamay at kung minsan ay meron pang mga nahihimatay, at kapag babae okey lang kahit minuminuto pang umiiyak, kasi nga dito sa atin ang babae ay malalambot ang puso at iyakin.

Pero bakit kaya ano? kahit hindi ka malungkot o masaya kapag nakakakita ka nang mga taong umiiyak, napapaiyak ka na rin lalo na kapag kaibigan mo, kakilala o kahit sino lang basta ang iniiyakan nya ay naiyakan mo na dati at naiintindihan mo ang kanilang pinagdaraanan ay napapaluha ka na rin.

Nakakatawa no? kung minsan nga makaisip ka lang nang mga malulungkot na bagay o kaya ay nakapanood ka nang mga umiiyak sa tv o kaya sa sinehan, maya maya ay sumisinghot ka na rin, tulo na din luha mo lalo na kapag nakakarelate ka sa mga iniiyakan nila.

Napapaisip nga ako e, iyakin ba ang mga pinoy? Cyempre kapag mga lalake ang tatanungin, ang magiging sagot nila ay hindi, ewan ko lang kapag mga babae ang tatanungin, pero may ilan ang siguradong magsasabing oo, at may ilan na hindi aamin.

Haay naku, bakit ko ba naisipang isulat ito? baka mamaya napapaluha ka na. May kasalanan pa ako hehehe..

Pero ang mahalaga ay malaman natin na ang pagluha ay hindi para lamang sa mga babae, ito ay para sa lahat nang tao, kapag may mata ka na nakakita s mga nakakalungkot na bagay at pusong nakakaramdam nang pagmamahal ay tama lang na umiyak mapababae ka man o lalake.

Ate at kuya salamat sa pagbabasa, kung napaluha ka di ko na kasalanan, pero kung nainis ka, kasalanan mo yun

Mangarap Ka..

Sabi nga nila libre namang mangarap kayat kung may pagkakataon ka at mangangarap, lakihan mo na at taasan, libre naman yun at bawat tao ay may karapatang gawin yun.

Pero kapag nangarap ka gumalaw ka at maghanap nang mga paraan upang ang iyong mga pangarap ay magkaroon nang buhay at maging katotohanan.

Ang mga pangarap mo ang siyang magbibigay sa iyo nang lakas at tibay upang lumaban sa mga unos nang buhay, at upang tumayo ka at patuloy na humakbang sa tuwing ikaw ay madadapa para makamit at tuluyang buuin ang mga ito.

Lumaki ako sa bukid, malayo kami sa kabihasnan, matatanaw mo na ang bundok nang Sierra Madre sa Kanluran at ang ilog nang rio chico naman ang pumapaligid sa aming nayon sa iba pang direksyon.

Masarap mabuhay sa bukid. Walang problema at higit sa lahat malinis ang hangin at libre ang mamasyal, subalit mahirap ang buhay sa nayon. Maraming pagkain kung masipag ka subalit walang pera na pwedeng ipantustus sa mga iba pang pangangailangan.

Bata palang ako sabi nila ay ambisyoso na daw ako, di ko rin masabi kung papano at bakit nila nasabi yun pero sa palagay ko ay tama sila. Mahal ko ang bukid na aking nilakihan subalit ayokong manatili dito habang buhay. Gusto kong maglibot sa iba pang lugar, at tumuklas ng mga bagay bagay na di ko pa nasisilayan sa aming nayon at ang maglakbay sa iba pang sulok nang daigdig.

Subalit ang buhay ay hindi isang palabas sa sine na laging may masayang kwento at katapusan, na ang bida ay palaging nananalo at nakakamit kung anuman ang kanyang naisin.

Nangarap ako, nadapa, at bumangon subalit di ko pa rin nakakamit ang aking mga pangarap. Nasa kalagitnaan pa rin ako nang paglalakbay at alam ko marami pang hirap at pasakit ang aking mararanasan bago ko makamit ang tagumpay na aking inaasam.

Mahaba pa ang aking lalakbayin subalit sa aking pagbabalik tanaw ay dito ko nakilala ang mga taong naghangad na makamit ko ang aking inaasam na tagumpay, Sa paglalakbay na ito nakasabay ko at naging kaibigan ang mga katulad ko rin nangangarap.

Marami akong nakakasabay at naging kaibigan, ang ilan ay dumaan lang at tuluyan ring lumisan subalit may mga ilan na gumagabay pa rin at tumutulong pa rin upang marating ko ang aking mga pangarap.

Sana lahat nang tao ay mangangarap din at tatahak sa daan patungo sa lugar nang mga buong pangarap, mahirap ang daang ito at marami ang hindi na ipinagpapatuloy pa ang kanilang paglalakbay, subalit sa twing lilingon ka sa iyong pinangalingan ay makikita mo ang mga taong iyong nakasabay, tumulong at nakipagagawan sa iyong pangarap.

Salamat at kahit papaano ay patuloy pa rin ako sa paglalakbay at alam ko mararating ko rin ang dulo at makakamtan ko rin ang aking mga pangarap.

Positive? o Negative?

mejo matagal tagal na rin pala ang huli kong bisita at pag update dito, masyado akong nalibang sa pagharap sa kung ano anong problemang dumating sa aking buhay at sa trabaho...

nakakatuwa lang isipin na pagkatapos nang lahat lahat na pinagdadaanan ko ay heto, nakatayo at lumalaban pa rin kahit papano...

pero hangang kelan kaya???... hehehe

gusto kong magmukmok at umiyak pero wala namang mangyayari diba???

gusto kong tumakbo at magtago pero saan naman ako pupunta???....

harapin na nga lang at baka matapos na yan, e di solb, no problem... okey na ulit.. pwede diba?

Hindi ako yung tipo nang taong puro positive ang nakikita, kung minsan mas marami nga akong nakikitang negative, pero minsan ang ulo kaya nilagyan nang utak at nilagay sa pinakaitaas na bahagi nang iyong katawan ay para lagi mong naalala at magamit ito.

Hindi rin ako yung tipong plastic na tao, subalit hindi ka pala pwedeng mamuhay na laging totoo, minsan kailangan mo rin palang magpaka plastic upang makasurvive sa magulong mundo nang mga sinasabi nilang "PROFESSIONALS".

Hindi ko rin alam kung bakit sila tinawag na "Profesional" samantalang hindi rin naman yata nila naintindihan tulad ko kung ano ang tunay na kahulugan nito sa dikstionaryo na kung ihahambing mo sa tunay na kalakaran sa mundo ay kakaiba at nakakatawa...

Minsan masarap din palang sumama nalang sa agos, hayaang dalhin ka nang tubig o hangin sa ibat ibang lugar, dahil mahihirapan ka lang kung pilit mong puntahan ang mga nais mong marating lalo na kung sinasalubong mo ang ihip nang hangin o kaya ay ang agos nang tubig...

Hindi ko sinasabing huwag kang magpakatotoo, subalit kung alam mong mahihirapan ka upang maabot ang iyong mga nais, ipagpipilitan mo pa rin ba???

Kung ang mga paniniwala mo ay ayaw tangapin nang nakararami, maaring bang ikaw ang talagang hindi nakakaintindi???

Kung sa bawat bigkas mo nang katotohanan ay maraming masasaktan at maaring ikabagsak mo, magsasalita ka pa rin ba???

maraming tanong na hindi ko mawari kung saan huhugutin ang mga sagot, pero ang alam ko kaya nga tayo binigyan nang free will ay upang magawa natin ang bagay na nais natin ayon sa ating kunsensiya, pero may konsensiya ka nga ba???

pwede bang mamahagi nang safeguard? baka sakaling sa pagbukas nila nang karton o sachet nito ay may nakalakip na mga katagang.....

"YOU WON 1 MELYON KONSENSIYA"....

amen...

old house secrets

I live in an old house! but i didn't expect that this old house holds so many secrets!


I thought this is just an ordinary piece of furniture stored up in the second floor but when i finally decided to open it up, wow an old player!


I was practically covered with dust because we do not ussualy open this room where old stuff are stored!

I thought this is already busted but because i am naturally "Pakialamero" hehe, I tried turning it on and wow, the old player is still working haha!





the fun and excitement i felt was WOW! imagine i don't exactly know how old this player but this is one certified antique!

And other old players just showed themselves to me! hahaha